|
|
Articles: Short Stories | కొరికింది - Mr. krishna madugundu
| |
నాగభూషణం సన్నటి, పొడగాటి మనిషైతే అతని భార్య పొట్టిగా, లావాటి మనిషి. భార్య ఎల్లప్పుడూ భర్తపై తన పెత్తనం చెలాయిస్తూ వుంటుంది.
ఓ రోజు ఇద్దరూ షాపింగ్ కు వెళ్ళారు. మొగుడికి ఓ తుండుముక్క, చెప్పులజత ఇప్పించి, తనకు కావలసిన అన్ని ఐటమ్స్ కొనేసింది. గాజులు, రింగులు, క్రీములు, సెంట్స్, లిఫ్టిక్, కాటుక, గోరింటాకు, గోళ్ళరంగు, చెప్పులు, సబ్బులు ఒకటేమిటి కళ్ళకు కనబడినవన్నీ అవసరమైనవీ, అవసరం లేకున్నవీ అన్నీ కొనేసింది. నగల సంగతేంటి అంటే పాతవి వున్నాయిగా చాలా అంది. పెట్టుకోవాలే గానీ వడ్డాణం, ఏడువారాల నగలు, చంద్రహారం అన్నీ వున్నాయి... చనిపోయేముందు అత్తగారిచ్చినవి. కొన్నవాటిన్నంటినీ పార్శిల్ చేయించి మోయమని మొగుడికి ఇచ్చింది. బోలెడు బరువు మోయలేక పోతున్నాడు. గాడిద మోసినట్టు మోస్తున్నాడు. నడవలేకపోతుంటే నువ్వేం మొగుడివయ్యా... ఈమాత్రం బరువు మోయలేక పోతున్నావు, తిండి మాత్రం పుష్ఠుగా తింటావుగా అంటూ భర్త మీదకు విరుచుకుపడింది.
కాదే... చాలా బరువుంది. మేసేవాడికి తెలుస్తుంది నీకేం? అంటూ వినయంగా విన్నవించుకున్నాడు. అక్కడ వరకు నడవండి, ఆటో వస్తే ఎక్కేద్దాం అంటూ కసురుకుంది.
పతియే దైవం కాదు సతియే దైవం అంటూ గొణుగుతూ కాళ్ళీడిస్తున్నాడు.
ఊ... త్వరత్వరగా నడవండి అంటూ విసుక్కొంది భార్యామణి.
బక్కచికిన్న శరీరంతో ఉన్న నాకు ఇన్ని మూటలు ఇవ్వకుంటే ఏం, నీవు కూడా కొన్ని మోయ్యొచ్చుగా. ఏనుగులా వున్నావు, కొంచెం మోస్తే ఎలుకలాగా సన్నభడతావా భయపడ్తూ అన్నాడు.
| Read 1 Comment(s) posted so far on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|