|
|
Articles: My Thoughts | మాతృభాషకు దిక్కెవరు? - Site Administrator
| |
నిత్య వ్యవహారంలో తెలుగులో ఎన్నో మాటలున్నాయి. ఒక భావాన్ని తెలుగులో వ్యక్తపరచడానికి ఇంగ్లీషు మాటలను ఉపయోగిస్తునే ఉన్నారు - వివిధ వృత్తులవాళ్ళు వాడే పరికరాల పేర్లు ఇంగ్లీషులో ఉండవు. ఇంగ్లీషు మీడియంలోనైనా 'పార' అనే పరికరాన్ని చూపి, ఏమిటని అడిగితే దటీజ్ పార. అనవలసిందే. 'వెనుకటి కెవరో మంత్రిగారు 'బియ్యం చెట్టు' అన్నాట్ట' వరి మొక్కను.
'ప్రాచీన సాహిత్యం పఠించరాదని కాదు, కాని అది వెయ్యిమందిలో ఒకడికి అవసరం కావచ్చు. చదువుకున్న ప్రతివాడూ, రాయదలచిన ప్రతివాడూ కవిత్రయం భాషే వాడాలన్నది మౌఢ్యం. ఎవడూ తన భావాలను శిథిలమైన భాషలో - హాస్యానికి తప్ప - వ్యక్తం చెయ్యలేడు, చెయ్యడు...' కొ.కు.
మాతృభాషలో విద్యాబోధనంటే గ్రాంథిక భాషా వ్యవహారమని 'తెలుగు పండితులు' భావిస్తున్నారంటే చూడండి, తల్లిబాసకు అడ్డంకులేవి? వాటినెలా తొలగించుకోవాలి?
తెలుగు భాషాభివృద్ధికి వ్యవహారిక భాషలో పాఠ్యాంశాలుండాలి. వాటిని బోధించడానికి 'పండితులు' కాదు, వ్యవహారిక భాషోపాధ్యాయులుండాలి. వీరికి భాషపట్ల మవులిక అవగాహన కలిగించి, భాషాజాతులపట్ల మనసూ, హృదయాలను సంస్కరించే 'సాంస్కృతిక శిక్షణ' ఇవ్వాలి. ప్రజలు - అంటే, పెద్దలైనా, పిల్లలైనా భాష పూర్తిగా తెలియని వారు కాదని గ్రహించాలి. వారు తల్లిబాసలో మాట్లాడతారు, అర్థం చేసుకుంటారు, భావాలను వ్యక్తీకరిస్తారు - చెయ్యాల్సిందల్లా, వారి భాషలో చదవడం, రాయడం నేర్పించాలి. ఈ పని చెయ్యడానికి ఇష్టపడేటట్లు 'పండితుల'కు శిక్షణ ఇవ్వాలి. గ్రాంథిక భాషే 'తెలుగ'నే వారి పెంకితనాన్ని ప్రశ్నించాలి. తెలుగు భాషాభివృద్ధికి ఈ కృషి ముందు జరగాలి.
తెలుగులో వ్యవహారికం ఎంతో కొంత అభివృద్ధి చెందింది. ప్రాంతీయమైన 'యాస'లు సంస్కరింపబడి సామాన్యీకరింపబడి, తెలుగు వ్యవహారికభాషగా, అందరికీ ఆమోదయోగ్యంగా ముందుకొస్తోంది.
| Read 2 Comment(s) posted so far on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|