|
|
Articles: Poetry | మేమే దేవుళ్ళం - Dr. rangarao raavi
| |
రోజుకో వెన్నెల ముద్ద
వాళ్ళు తెచ్చిపెడుతున్నారు,
మేము చాలా సుఖంగా ఉన్నాం
చంద్రుణ్ణి ప్రతిరోజూ
కొంచెం కొంచెం కోసుకోనిచ్చిన ముక్కల్ని
ఐసు గడ్డలుగా మార్చుకుంటూ
అప్పుడప్పుడూ...
వెన్నెల ఫలరసం తాగుతున్నాం...
మేము చాలా సుఖంగా ఉన్నాం
రోజూ మా చీకటి కడుపుల్లో
వాళ్ళు వచ్చి చిరుదీపాలు వెలిగిస్తున్నారు.
సూర్యుణ్ణి ప్రతిరోజు వాళ్ళూ పిండుకుంటూ
సూర్యరసాన్ని బస్తాలు బస్తాలుగా నింపుకుంటూ
మా పళ్ళేలలో కాస్త వంచిపోతున్నారు
మమ్మల్ని మాటలతో కౌగిలించుకుంటూ
చావకుండా ఎప్పటికప్పుడు బతికిస్తున్నారు.
మా దేహ పుష్ప పరిమళాల్ని ఆఘ్రాణిస్తున్నారు
మేమే ఈ దేశానికి రాజులమని ప్రకటిస్తున్నారు...
మా బుర్రల్లో దొంగలు పడ్డారని
మేము గట్టిగా చెప్పలేకపోతున్నప్పుడు
దేశంలో దొంగలు పడ్డ సంగతి
మాకింక ఎలా తెలుస్తుంది?
రకరకాల వాళ్ళు వచ్చి
మమ్మల్ని ఆసాంతం శల్యపరీక్ష చేస్తున్నారు.
కొందరు మా చర్మం రంగు చూస్తున్నారు
కొందరు మా పుట్టుమచ్చల్ని చూస్తున్నారు
కొందరు మా భాష చూస్తున్నారు
కొందరు మా యాస చూస్తున్నారు...
మమ్మల్ని మమ్మల్నిగా ఎవరూ చూడటంలేదు.
మమ్మల్ని లోతుగా ఆలోచించనీయటం లేదు.
మమ్మల్ని మమ్మల్నిగా చూసుకుందామనుకున్నా
మా కన్నీళ్ళు మాకు కనిపించటం లేదు,
మా హృదయాలు మాకు వినిపించటం లేదు,
మేమింకా బతికే ఉన్నామని
మాకే అనిపించటం లేదు...
పనిచేయని మా బుర్రల్ని బాగా సేవించుకుంటున్నారట,
పాతాళంలో ఉన్న మా బతుకుల్ని పైకి తీసుకొస్తున్నారట,
బతుకంటే ఏంటో, సమాజం అంటే ఏంటో
దేశం అంటే ఏంటో, ప్రపంచం అంటే ఏంటో మాకెందుకు?
అన్నం తెచ్చి మా నోట్లో పెడుతుంటే
సినిమాలు టీవీలు చూస్తున్నాం
మమ్మల్ని దోచుకుంటుంటే
క్రికెట్ ఈలలేస్తూ చూస్తున్నాం...
కుర్చీ నిలబడటానికి కాళ్ళు కావాలి
భవన నిర్మాణానికి పిల్లర్లు కావాలి
చెట్లు పూసి కాయాలంటే వేళ్ళు కావాలి...
మేమెప్పుడూ ఈ రాజ్యాన్ని మోస్తున్న కాళ్ళమే
ఈ వ్యవస్థను భరిస్తున్న పిల్లర్లమే
వాళ్లంతా సుఖపడటానికి మూలమైన మూలాలమే...
ఓ రోజు ఎపుడైనా తెగించి
జాబిల్లిని స్వతంత్రంగా కోసుకుందామనుకుంటే
రాత్రి భయంకరంగా దూసుకొచ్చి
మమ్మల్ని ముదురు చీకట్లోకి నెడుతుంది
సూర్యపుత్రులం మేము,
సూర్యుడి ఆస్తికి వారసులం మేమంటే
ఎర్రెర్రని నిప్పుకణాల పగలు
మా బతుకులతో ఆడుకుంటుంది...
మాతో చాలా మంది స్నేహం నటించి
మాతో జూదం ఆడించి
ముందు మమ్మల్ని గెలిపిస్తున్నారు,
ఆనందంలోంచి నెమ్మదిగా బయటపడ్డాక
వెతుక్కుంటే మా జ్ఞానేంద్రియాలుండవు
ఒంటినిండా సిరలు తప్ప ధమనులుండవు...
చెంగుచెంగున లేగదూడల్లా మేము
కాసేపు ఆడుకున్నాక తెలుస్తుంది
మాకు తెలియని ఆబోతులేవో వచ్చి
మమ్మల్ని నిలువునా గాయం చేశాయని,
మమ్మల్ని అడ్డంగా తరిగేశాయని...
మమ్మల్ని కన్న మట్టితల్లికి
మేము పరాయి బిడ్డలైపోయాం,
ఆకాశంలోంచి ఊడిపడ్డవాళ్ళు
పాలిచ్చి పెంచుకుంటున్న
మట్టితల్లి గారాబు బిడ్డలైనారు...
మాకిప్పుడిప్పుడే కళ్ళు సరిగ్గా కనిపిస్తున్నాయి
మా కళ్ళ మీద చల్లిన దుమ్ము- ఇక చాలు,
మా తలకాయల్లో కూరిన మురికి- ఇక చాలు,
మా మహారోగాలకు మూల చికిత్స చేయకుండా
రోజూ చేసే మీ ప్రథమ చికిత్సలు ఇక చాలు...
మాకు మూడో కన్నుందని,
తెరిస్తే మేము శివదేవుళ్ళమని
మా చేతుల్లో విష్నుచక్రం ఉందని,
మేము విష్ను దేవుళ్ళమని
మా చేతుల్లో గంటం ఉందని,
మీ తలరాతలు రాసే
బ్రహ్మదేవుళ్ళం మేమేనని
ఇప్పుడిప్పుడే వేకువగా
మాకు స్ఫురణకొస్తోంది
చరిత్రను నడిపించగల సత్తా గుర్తుకొస్తోంది...
ఇన్నాళ్ళూ మిమ్మల్ని
మా చేతులతో ఎక్కించిన కుర్చీల్ని
ఇన్నాళ్ళు మేము మోసిన కుర్చీల్ని
ఇన్నాళ్ళు కష్టపడి
మేము తయారుచేస్తున్న కుర్చీల్ని
ఇప్పు డిక మేమే ఎక్కుతాం,
శ్రమించేవాడే భోజనానికి అర్హుడని
ప్రపంచమంతా ప్రకటిస్తాం.
పది కాలాల శక్తులన్నిటినీ
ప్రపంచమంతా ప్రసరిస్తాం.
దేవుడంటే ఎవడు?
పనిచేస్తూ పదిమందిని బతికించేవాడు.
| Read 4 Comment(s) posted so far on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|