|
|
Articles: Poetry | స్ఫూర్తి - Site Administrator
| |
(డా. కత్తి పద్మారావు)
యుగాలు గడుస్తున్నా
'లిప్త'మాత్ర కాలం
వ్యక్తికి లభించడంలేదు
సూర్యుడు, చంద్రుడు
భారంగా దొర్లిపోతుంటారు
మనం దినకృత్యాల పట్ల అశక్తులం
జీవన భద్రత మన లక్ష్యం
మబ్బులు మనల్ని చూసే
వర్షించడం మానేశాయి!
బయట సెగ, వాడిన చెట్ల వంటి ముఖాలు
ఆడుతున్న బొమ్మల్ని చూసి
మనం రోజంతా గడుపుతాం!
సృజనాత్మకమైన ఒక్క ఊనికనూ
మనం భరించలేం.
మైకేల్ జాక్సన్ వళ్ళంతా
కంపింపచేస్తాడు
యువకులు కేరింతలు కొడతారు
అది ఒక భౌతికమైన చేతన.
ఆ గొర్రెలను కొండ మీదకు
తోలుకుపోయిన పిల్లవాడు
మబ్బుల్ని దగ్గరగా చూసి కేక వేశాడు
అందరి కంటే దగ్గరగా చూసిన
అనుభూతి అతనిది.
నిజమే!
మనుష్యులు హిపోక్రసీని
ముళ్ళకంచెగా పేర్చుకొంటారు
భయాన్ని కిరీటంగా ధరిస్తారు
అభద్రతను ఆహార్యం చేస్తారు
చుట్టూ ఉన్న సమాజం
తమకు బతుకును నిర్దేశిస్తున్నపుడు
దాసోహం అంటారు
నిజమైన ఒక్క స్వరాన్ని తప్ప
అన్నీ వింటారు.
దేన్ని దాటవేస్తున్నారో
అది సజీవమైందని తెలుసుకొనేలోపు
అందుండి వీరందుకున్నది
కేవలం భౌతిక చలనమే!
వారి గమనం మందగిస్తుంది.
నిజమే!
వారు వాయిస్తున్న
వాయిద్యాల్లోని అపశృతులు వినలేక
నదుల ఒడ్డునే కూర్చుంటున్నాను
ఆ నదులు తరతరాలుగా
స్వచ్ఛంగా పలుకుతున్నాయి
చక్రవర్తులు కత్తులు కడిగినా
పడుచులు బిందెలు నింపినా
కాందిశీకులు దోసెళ్ళు పట్టినా
వాటిది ఒకే శృతి
అందుకే అవి
యుగాలను నడిపిస్తున్నాయి
వీరు సమాధుల దగ్గర
నిలబడి పుష్పాంజలులు చేస్తున్నారు
ఒక్క కన్నీటిచుక్క రాలడం కోసం
తపిస్తున్నారు.
స్మృతిలో నిజంగా
వీరికొక ఆరాధనా! అనుభూతా!
అవును
ఎన్నో ఆకాంక్షల మధ్య
మనం నలుగుతున్న మాట నిజం
దు:ఖాన్ని, అనుభూతిని
రెంటి మధ్య ఏ సందిగ్ధావస్థలోనో
కాలాన్ని నెట్టివేస్తున్నమాట నిజం
లెక్క పూర్తి కాకుండానే
జవాబు కోరుతున్నవారు
మనకున్న అనంత శిల్పసంపదలో
చేరడం లేదంటారా!
అందుకే
నేను పచ్చికబయళ్ళ మీద
నడుస్తూ వెళుతున్నాను
బాల సూర్యుని
ప్రభాసాన్నందుకుంటున్నాను
నా పాటకు
ఓ పాలపిట్ట ధ్వనించింది
నేనందుండి స్ఫూర్తివంతమయ్యాను
ఇక
నా ప్రయాణం ఆగదు...
| Read 1 Comment(s) posted so far on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|