|
|
Articles: Short Stories | నామకరణం - Site Administrator
| |
ఉదయమే లేవాలి.
అమెరికా నుంచి పది రోజుల క్రితమే వనమాలి హైదరాబాద్ వచ్చాడు. హైదరాబాద్ లో తల్లీతండ్రీ ఉంటున్నారు. నిన్న ఉదయం హనుమకొండ వెళ్ళి అక్కడనుంచి నేరుగా ఈవూరొచ్చాడు.
తాతయ్య కోరిక మేరకు తన కొడుక్కి నామకరణ మహోత్సవం రేపిక్కడ జరపాలి.
నిద్రపట్టక వనమాలి ప్రక్కనే ఉన్న మేగజైన్ తీసుకొని చదవటం మొదలుపెట్టాడు.
ఒంటిగంట దాటిపోయింది.
అయినా నిద్రపట్టడం లేదు.
అతని ఆలోచనంతా తాను పుట్టి పెరిగిన ఈ ఊరి గురించే. ఇంతగా అభివృద్ధి సాదించడం వెనుక రాఘవయ్యగారి కృషి తనను ఎంతగానో ప్రభావితం చేసింది.
ఆ పక్కనే తండ్రి, తాత కలిసి స్వార్థంతో ఆయనపై తిరగబడ్డ చరిత్ర మనసులో మెదిలింది.
అమెరికాలోఉన్నప్పుడు ఈ ఊరు అభివృద్ది గురించి స్నేహితుల ద్వారా విన్నాడు కాని, ఇంత వైభవం ఉంటుందనుకోలేదు.
అమెరికా వెళ్లాక 'మా పల్లె బంగారం' అంటూ ఎలుగెత్తి చాటాలనిపించింది. ఆ నిమిషంలో రాఘవయ్యగారు నవభారత గ్రామ నిర్మాతగా కనిపించారు.
ఆ మరుసటి రోజు సాయంత్రం గుడి బయట 'నామకరణం' పై చర్చ మొదలయింది.
అక్కడిద్దరు కూర్చున్నారు.
'పిల్లాడికి తాతగారి పేరు పెడతాడేమో వనమాలి'....
'తండ్రి పేరు వదిలేశా...' అంటూ గుసగుసలు మొదలైనాయి. ఇంతలో అక్కడికి మరో వ్యక్తి వచ్చాడు. చర్చ ఏమిటో అతనికి అప్పటికే అర్థమయింది.
'మీరనుకొన్నట్లు ఆ పేర్లేమీ పెట్టలేదు. ఆఖరికి మనం కూడా తలకాయలు వంచుకునేలా కొడుక్కి పేరు పెట్టాడా....' అన్నాడు ఆ వ్యక్తి.
'అవును మరి... అమెరికాలో ఉంటున్నాడు కదా... ఏ క్లింటన్ పేరో, బుష్ పేరో తగిలించి వుంటాడు.... ఆ వుప్పు తిన్నాడుగా మరి..' అన్నారు.
అదిగో అక్కడే పప్పులో కాలేశారు... మన పిల్లలెవ్వరికీ మనం కృతజ్ఞతగా పెట్టని పేరు ఆ అమెరికా కుర్రాడు పెట్టాడోయ్... దానికే సిగ్గుపడాలి మనమంతా... అన్నాడు.
ఇంతకీ ఏమిటా పేరు అన్నారు...
'రాఘవ్...'
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|