|
|
Articles: Short Stories | మంచు పూలు - Miss rajeswari rajeswarinedunuri
| |
ఎక్కడైన రికార్డులో తల్లి పేరు మాత్రమే రాస్తారు. తల్లి దగ్గరకు వెళ్ళాలనా ముందుగా ఫోను చేసి వెళ్ళాలి మన లాగ పుట్టింట్లో వారాలు నెలలు ఉండరు. తల్లి దండ్రులే ఐనా తామే ఐన ఎవరి బోయి ఫ్రండుతో వాళ్ళు ఎవరి గర్ల్ ఫ్రండు తో వాళ్ళు స్వేచ్చగా తిరుగుతారు. ఎదురెదురు పడినా పలకరించుకుని ఎవరి దారిన వారు వెళ్ళి పోతారు. అందుకే చిన్నప్పట్నుంచీ పార్ట్ టైం జాబులు చేసి సంపాదించు కోవటం నేర్పు తారు.ఎవరి గొడవ వారిదే. స్వేచ్చా జీవులు.
అందుకే ఇలాంటి దేశంలో మన ఆచారాలు అలవాట్లు వదులుకుని బ్రతకాలంటే పెద్దలకి ఇబ్బంది గానే ఉంటుంది. కాక పోతే కారణం ఏదైనా ఐన వాళ్ళందర్ని వదులుకుని కష్టపడి వచ్చిన అవకాశం సద్విని యోగం చేసుకోవాలి గనుక వృత్తి పరంగానే గాక మన చుట్టు ప్రక్కల ఉన్న భారతీయు లందరితో మన సాంప్ర దాయాలను పంచుకుంటూ, మనకి మనం స్వదేశీయానందాన్ని పొందవచ్చును. అందుకే తాము రావడమే కాకుండా తల్లి దండ్రులనీ, దగ్గర ఆత్మీయులనీ వీసాలు తెప్పించి రప్పించు కుంటున్నారు. పెద్దలకి ఈ వాతావరణం ఇక్కడి అలవాట్లు కొంచెం ఇబ్బంది కరమైన మన పిల్లల దగ్గరకే కదా అనో, దేశం చూడాలనో ఖచ్చితంగా వచ్చి వెడుతు ఉంటారు.
ఇక ఒక్కొక్క వారం ఒక్కొక్క ఇంట్లో బాబా భజనలు, లలితా సహస్రాలు, వ్రతాలు పూజలు పార్టీలు అందరు కలిసి చేసుకుంటూ ఉంటారు. పెద్ద వాళ్ళు వచ్చారంటే మరింత ఎక్కువగా చేస్తారు. వేసవి కాలంలోనే చాలా మంది వస్తారు. ఎవరింటికి చుట్టాలు వచ్చిన ఎంతో ఆదరాభి మానాలతో లంచిలు, డిన్నర్లు ఏదో వంకన పార్టీలు జరిపి కానుక లిచ్చి పంపుతూ ఉంటారు. ఇక్కడ వెంకటేశ్వర స్వామి గుడి, దుర్గా మాతగుడి, బాబా గుడి ఇలా దేవాలయాలు ఉన్నాయి. పర్వదినాలలో కలిసికట్టుగా వెడుతుంటారు. అక్కడ మనం మర్చిపోతున్నా మనుకుంటున్న సంస్కృతికి ఇక్కడ హారతి పడుతున్నారు. ఎటొచ్చీ అటు భారతీయతకి ఇటు అమెరికాకి మధ్య త్రిశంకు స్వర్గం లో ఉన్న వాళ్ళు అక్కడా ఇక్కడా కూడా లేక పోలేదు.
నిజానికి తల్లిదండ్రుల్ని పట్టించు కోని కొడుకులూ, అత్తమామల్ని లెక్క చేయని కోడళ్ళు ఉన్న ఈరోజుల్లో అందునా మన దేశంలో లక్షలు ఖర్చు బెట్టి ఇక్కడికి తీసుకొచ్చి దేశ దేశాల సౌందర్యాలని వింతలు విడ్డూరాలని చూబిస్తున్న కొడుకులూ వారికి అనుగుణంగా నిండు మనసుతో ఆహ్వనించి ఆదరించే కోడళ్ళు గ్రాండ్ మా, గ్రాండ్ పా అంటూ పెద్దల ప్రేమ కోసం మురిపెంగా హత్తుకు పోయే మనవలు తిరుగు ప్రయాణం రోజున బట్టలు సర్దుతుంటే గుండెలు బరువెక్కి కళ్ళల్లో నీళ్ళు తెరిగాయి. వెడుతున్నామని తెలిసి అందరు బయటికి వచ్చి చేయి ఊపుతూ 'బై ఆంటీ! మళ్ళీ తొందరగా రావాల' అంటూ బాధగా హావ భావాలు ప్రదర్శిస్తుంటే ఎన్ని సార్లు వచ్చి వెళ్ళినా మార్పు లేని ఈ మమత రాగాను రాగాలు ఈ మంచు పూల మధ్య ఇంతటి ఆహ్లాదాన్ని ఒదులుకుని ఈ బంధాలకి దూరంగా అందర్నీ దాటుకుంటూ కారు విమానాశ్రయం వైపు కదిలే సరికి గుండెల నిండా బరువు ఈ మంచు (పూలు) నింపిన బరువు.... మోయలేనంత....బరువు...అది...మెల్ల....గా.... కరగాలే....తప్ప....? ?...?
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|