|
|
Articles: Short Stories | సరళ - Site Administrator
| |
పచ్చని చెట్టును నరుకుడు పాపమంటరు గూడా. కాని బొందలు దోడి, మోటలకు దండెడతాళ్ళు అల్లి బతికినోని పీనుగును కాష్టం జెయ్యాలంటే...ప్చ్... దమ్ము దీసిండు. అర నిమిషమాగి 'అయినా ఇప్పుడు మోటలు లేవు, మొద్దులు లేవు. వాటికి దందెళ్ళు లేవు. వాడేమన్నా పైసలు కూడవెట్టి ఎక్కడనన్నా దాచిపెట్టిండా?' మందలించిండు.
ఆ మాటలు అందరినీ ఆకట్టుకున్నాయి. నిజమే... అనుకుని ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.
మనోవ్యాధికి మందు లేదు. ఎదిగిన కొడుకు మీద ఎన్నో ఆశలు పెంచుకున్న బొందయ్యను విధి వెక్కిరించింది. రోజురోజుకు బక్కజిక్కి, తిండి సరిగా లేక ఎముకలగూడై పోయిండు. నిన్న మధ్యాహ్నం ప్రాణాలెగిరిపోయినై. కులస్తులంతా ఇంటికొచ్చిండ్రు. ఓ రాత్రి భయంకరంగా గడిచింది. తెల్లవారింతర్వాత శివరామకృష్ణ సేవాసమితి వాళ్లొచ్చి ఓ గంటసేపు భజనచేసి పోయిండ్రు. అప్పటికే కరకర పొద్దు పొడిచి మూరెడెక్కింది.
ఆడవాళ్లు శవం చుట్టూ కూచున్నరు. మొగవాళ్ళు బయట అరుగుల మీద, వాకిట్ల గుంపులు గుంపులుగా జేరి మాట్లాడుకుంటున్నరు. కొందరు ఇంటికెళ్ళి, మరి కొందరు గుడిశె హోటళ్ళకెళ్లి చాయ తాగి వస్తున్నారు.
సూర్యుడు నడినెత్తి మీదికొచ్చిండు. అయినా కొందరు శవం లేచేదాకా పచ్చి మంచినీళ్లు గూడా ముట్టమని భీష్మించుక్కూచున్నారు...
... ఇద్దరు పిల్లలు ముద్దు, ముగ్గురు వద్దు... సూత్రాన్ని పాటించిన ధార్మికుడు బొందయ్య. కొడుక్కు పట్నం హాస్టల్ ఆశ్రయమిచ్చింది. ఇంటర్ ఫస్ట్ క్లాసులో పాసవగానే అదృష్టం ఇంజనీరింగ్ చదివించి, అట్నుంచి అటే అమెరికా పంపించింది. పాలబుగ్గల పసితనంలో పారాడిన తల్లి ఒడిగాని, పల్లెగుడి గాని స్మృతిపథంలో నిలువలేదు. మురికివాడలో అల్లాడిపోతున్న తల్లితండ్రుల్ని చూస్తే ఆ కొడుక్కెంతో అసహ్యం. అందుకే అమెరికా అమ్మాయినే పెళ్ళాడి, అక్కడనే స్థిరపడి పోయిండు. తోడబుట్టిన చెల్లి గురించి పట్టించుకున్నదీ లేదు, పెళ్ళీడుకొచ్చిన చెల్లికో ఉత్తరం రాయాలన్న ఆలోచన గూడా రాలేదు.
'అదంతా నాల్గు చేతులు సంపాదిస్తున్న డాలర్ల మహిమ' అని బొందయ్య సరిపెట్టుకున్నడు. భార్య సావిత్రి... గుండె లొల్లిని భరించలేకపోయింది. పేగుబంధం పలవరించింది.
'వాణ్ణి మనమేమన్నా గంజి వొయ్యిమన్నమా! తోడబుట్టి కూడ పెరిగిన చెల్లె పెండ్లి జెయ్యమన్నమా! కోడల్నోసారి చూపించమన్నాం... గంతే కదా' అంటూ కంటతడి పెట్టింది.
'పిచ్చిదానా'! బొందయ్యకు పాపమన్పించింది. మనం వాణ్ణి కని ఐదేండ్లు పెంచి హాస్టల్ కప్పజెప్పినం. అప్పట్నుంచి వాడెప్పుడన్నా మనింటికి సరిగా వచ్చిండా? పండుగ పబ్బాలకు గిట్లొచ్చి గట్లపోయె. బొందలు తోడుతుంటే మట్టిల రాలిపడ్డ నా చెమటచుక్కల్ని చూసిండా? దందెడ పేనుతుంటే పొక్కులెక్కిన నా చేతుల్ని చూసిండా? ఏదన్నా సాయం పట్టిండా! మనూరికొస్తే చదువు ఖరాబైతదని మనం అనుకుంటిమి. ఏమైతే ఏందిలే, వాడక్కడ సుఖంగ ఉన్నడు. సల్లగ బతకనీ...' అని ఊరడించి గుండెమంటల్ని చల్లబరిచిండు.
| Read 1 Comment(s) posted so far on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|