|
|
Articles: Short Stories | తోడు...నీడ - Site Administrator
| |
Miss rajeswari rajeswarinedunuri
అది ఒక పెద్ద దివాణం. వందేళ్ళ క్రిందట కట్టిన మండువా లోగిలి. తాతల నాటి నుంచి తర తరాలుగా వస్తున్న వంశ పారం పర్యపు జమీందారీ ఇల్లు. పాత బడి రాలిపోయిన పెంకులు. అక్కడక్కడ ఇటుకలూడి పోయి, సున్నం రాలిపోయి పెచ్చులు పెచ్చులుగా మిగిలిన గోడలు ఎండకెండి వానకి తడిసి పాకుడు గట్టిన పిట్ట గోడలు, ఒక నాటి వైభవానికి చిహ్నంగా నాకాదరణ లేకపోయినా మాటలు వస్తే మీకు బోలెడు కధలు చెప్పగలను అన్నట్టు గా వృద్ధాప్యంలో ఉంది ఆ ఇల్లు. వీధి వైపు ఎత్తైన అరుగులు అటు ఇటు అరుగుల మధ్య క్రిందికి దిగేందుకు కొద్ది కొద్దిగా విరిగిన మెట్లు. ఆ మెట్ల నుంచి అర కిలోమీటరు దూరం గేటువరకు ఎడా పెడా కొబ్బరి అరటి లాంటి చెట్ల తో బాటు రకరకాల పూల మొక్కలు. గేట్లో అడుగిడగానే దివాణంలో కొచ్చేవరకు దారిపొడవునా కన్నుల కింపుగా మనసుకి హాయిగా చల్లని పిల్ల గాలులతో తలలూపుతూ సువాసనలతో స్వాగతం పలుకుతుంటాయి.
నలుగురు పాలేళ్ళు ఆడా మగా కలిసి మరో ఇద్దరు పని వాళ్ళు ఆ ఇంటి యజమానితో బాటు ఆ మొక్కల ఆలనా పాలనా చూస్తూ ఉంటారు. ఆ ఇంటి యజమాని రామారావు తాత తండ్రులను తల్చుకుంటూ ఆ ఇంట వెలిగిన సిరి సంపదలను, భోగ భాగ్యాలను గుర్తు చేసుకుంటూ అంతిమ దశలో అక్కడే గడపాలన్న కోరికతో పని వాళ్ళను ఆసరాగా చేసుకుని కాలక్షేపం చేస్తున్నాడు. ఏడు పదులు దాటినా యవ్వనపు సౌందర్యాలు తొంగి చూస్తూ ఇప్పటికీ అందంగా ఆకర్షణీయంగా చలాకీగా హుషారు గా ఉంటాడు రామారావ్.
'సాయం సంధ్య అంత వరకు నిప్పులు గక్కిన సూర్యుడు చల్లారిన కోపాగ్నితో పడమటి కొండల్లోకి జారు కుంటున్నాడు. తన అస్తమయానికీ కులుకుతూ రాబోతున్న చంద్రునికీ మధ్య ఎవరికీ చెందని సంధ్య ని చూస్తూ బాధ గా వెళ్ళ లేక వెళ్ళ లేక వెడుతున్నట్టు. నీకెందుకు బాధ నా చల్లని కిరణాలతో నిన్నలరించనా అనుకున్న చంద్రుడు ఆకాశపు వెలుగులో వెల వెలబోతు పరుగులు పెడుతున్నాడు. పిచ్చి మొహాలు. ఒకరి నిష్క్రమణం మరొకరి ఆగమనం ఎందుకొచ్చిన ప్రయాస? నేనెవరికీ చెందని ఏకాకిని. నాకు తోడు నీడలూ, బంధాను బంధాలు ఏమీ లేని ఒంటరిని అన్నట్టు పేలవంగా నవ్వుతూ తన నీలి నీలి సంధ్య కాంతులను విరజిమ్ముతున్న ఆ సంధ్యా సమయంలో ఆ చెట్ల మధ్య రాకింగు చైర్లో ముందుకీ వెనక్కీ ఊగుతూ మేను వాల్చి ప్రకృతిని తిలకిస్తున్నాడు... అదే మన రామారావ్.
సరిగ్గా నేను నీ లాగే సంధ్యా సమయంలో ఉన్నాను. అటు కన్న వాళ్ళకీ, ఇటు కట్టుకున్న వాళ్ళకీ, ప్రేమించిన వాళ్ళాకీ, ఐన వాళ్ళకీ అందరికీ అతీతంగా, దూరంగా ఇలా నాకు నువ్వు నీకు నేను తోడుగా ప్చ్! తన ఆలోచనకి సన్నని నవ్వు పెదవుల మీద విరక్తి గా కదిలింది. నీతో నాకు పోలికేమిటి? నువ్వు ప్రకృతి సిద్ధ మైన సంధ్యవి జగతి ఉన్నంత వరకు చిరంజీవివి. మరి నేను? నీకు నేను తోడేమిటి ? నువ్వే అందరికి తోడు. అసలు నిజానికీ లోకంలో ఎవరికెవరు తోడు కాదు.అంతా భ్రమ.ఈ ప్రకౄతి సిద్ధ మైన అంద చందాలే మధ్య లో వచ్చిపోయే మానవ విన్యాసాలకి ప్రతీకలు. రాజులైనా, రారాజులైనా విధి వంచితులే. ఎవరూ మిగలరు.. ఏదీ ఉండదు. అనుకుంటూ తన ఆలోచనలతో పాటు కుర్చీలో ముందుకీ వెనక్కీ ఊగుతూ అనుకుంటున్నాడు. నిన్న పార్వతికి ఏమందని? తనకెంతో ఆశ్చర్యం వేసింది ఆమె అలా అంటుందనుకో లేదు పాతికేళ్ళ పరిచయం పది నిముషాల్లో తేల్చేసింది.
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|