|
|
Articles: Short Stories | తోడు...నీడ - Site Administrator
| |
నిజమే తన భర్త తనకి దూరమై పోతున్నాడన్న బెంగతోనే ఆమె మంచం పట్టింది. ఆ పాపం తనదే. ఇక ఇప్పుడు కొత్తగా చేకూర్చే న్యాయం ఏముందని' పార్వతి తన పొరబాటుకి మానసికంగా ఇప్పు డిప్పుడే ఆమె మరణానంతరం గ్రహించి బాధ పడుతోంది. కానీ జరిగి పోయిందానికి ఎవరు మాత్రం ఏం చేయగలం? లోలోన మదన పడుతూనే ఉంది.
'అవన్నీ కారణాలు కావు గానీ నాకు పిల్లలున్నారు కదా? వాళ్ళెప్పు డైనా వస్తె నేనుండాలి... అందుకనే రావు గారూ నా తపన' తప్పు చేసిన దానిలా తల దించు కుంది.
'శెభాష్ చక్కగా చెప్పావ్.. నీ ఇల్లు, నీ పిల్లలు, నీ సంసారం నీవన్నీ నీకు ఎప్పటిలానే ఉండాలి. నానుంచి లభించే వన్నీ మార్పు లేకుండా నీకు లభిం చాలి. నేను మాత్రం ఏ కాకిలా ఎక్కడ పడున్నా ఫర్వాలేదు...బాగుంది. చాలా బాగుంది. ఎంతైనా ఆడదానివేగా నీ అనుబంధాలు నీ కట్టు బాట్లు నీ కుండాలి. నేను మాత్రం నా ఇల్లు, పిల్లలు అనుబంధాలు ప్రేమాను రాగాలు తెంపేసు కోవాలి. పోన్లే ఇప్పటి కైనా నా కళ్ళు తెరిపించావ్. నాకు మాత్రం పిల్లలు లేరూ? వాళ్ళకి నేను మాత్రం అవుసరం కాదా? మంచి బుద్ధి చెప్పావ్... థాంక్స్ నా ఇంటికి నేను వెడుతున్నాను. గుడ్ బై' అంటూ విస్సురుగా, ఆవేశంగా వచ్చేసాడు.
నిజమే అసలిప్పటికే ఈమె పరిచయంతో తను ఐన వాళ్ళందరికీ దూరమయ్యాడు. భార్య లలిత సరేసరి... ఆ బెంగ తోనే మంచం పట్టి మరణించింది. ఇక కూతురూ, కొడుకూ ముఖం మీద అనక పోయినా చాటుగ తన మీద పగే. అందుకే చదువులు, పెళ్ళిళ్ళు అయ్యాక అవకాశం వచ్చింది కదా అని అమెరికాలకి ఎగిరి పోయారు. పైగా మీకు మాతో అవుసరం ఏముంది? మీకు మీ పార్వతి ఉంది కదా! ఐనా ఇక మా అమ్మే లేక పోయాక మీతో మాకేం పని? ఇక ఆస్తి మీ ఇష్టం మీకు నచ్చినట్టు చేసుకోండి అని దెప్పి పొడిచారు.
'నిజమే నాకు పార్వతి ఉందిగా... మీ అవకాశాలు మీరు వదులు కోకండి, సలక్షణం గా వెళ్ళండి... అదీ నాకు దూరంగా' అని మరింత మొండిగా, బింకంగా అన్నాడు. అప్పుడు...
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|