|
|
Articles: Short Stories | విధ్వంసం - Mr. Pratap Cherukuri Pratap
| |
జరిగిన విధ్వంసానికి మేమే కారకులమని ఒక ఊరూ, పేరూ లేని సంస్థ విదేశాల నుండి ప్రకటన విడుదల చేయగా దోషులను పట్టుకొని తీవ్రంగా శిక్షిస్తామని ప్రభుత్వ గట్టిగా శపధం చేసింది. మానవ హక్కులు మరియు ఇతర సంఘాలు సామాన్యుల పై జరిగిన దాడిని తీవ్రంగా ఖండించాయి. విపక్షాలు, ప్రభుత్వం పరస్పర ఆరోపణలతో మాటల యుద్ధం చేసుకున్నాయి.
పది రోజులలో అంతా సర్దు ముణిగింది. బాం బు పేళ్ళుళ్ళ పై అదే పనిగా ఊదరగొట్టిన మీడియా నెమ్మదిగా శాంతించి మరొక సెన్సేషన్ ఈవెంట్ కోసం ఎదురు చూస్తోంది.
తిరిగి హైదెరాబాద్ వచ్చేసాడు ఖలీద్. ఈ ఆపరేషన్ లో బాగా మిగిలాయి. భార్య కిచ్చిన మట ప్రకారం ఇక ఇటువంటి తీవ్రవాద కార్య కలాపలకు ఫుల్ స్టాప్ పెట్టెయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.
ఎయిర్ పోర్టులో దిగిన వెంటనే టాక్సీ మాట్లాడుకొని ఇంటికి బయలుదేరాడు. దారిలో షాపింగ్ మాల్ లో ఆగి కొడుకుకి, భార్యకీ కావల్సిన వస్తువులను కొన్నాడు. ఎంత త్వరగా ఇంటికి వెళ్ళి భార్యా బిడ్దలను చూద్దామా అని అతని మనసు ఆతృత పడుతోంది. ఎంతటి క్రూరుడికైనా మనసులో ఏ మూలో ప్రేమ బ్రతికే వుంటుంది. క్రూరత్వపు ఛాయలు తగ్గినప్పుడు ఈ ప్రేమ బయట పడుతూ వుంటుంది. ఖలీద్ కు కూడా అంతే. భార్యా బిడ్డలపై అమితమైన ప్రేమ అతనికి.
అపార్ట్ మెంటుకు చేరుకున్నాక చూస్తే తాళం వేసి వుంది. అప్పటికి సాయంత్రం ఆరు గంటలు అయ్యింది. ఈ టైములో వీరు ఎక్కడికి వెళ్ళి వుంటారబ్బా అనుకుంటూ పక్క ప్లాట్ బెల్ నొక్కాడు. తలుపు తీసిన సుందర శాస్త్రి గారు ఖలీద్ ను చూడగానే విచారంతో బావురుమన్నారు. కుల, మత భేధాలు లేక కొడుకు కంటే ఎక్కువగా ఖలీద్ ను చూస్తారాయన. అందుక్కారణం సుందర శాస్త్రి గారికి పిల్లలు లేకపోవడమే. వారి కుటుంబానికి తల్లో నాలుకగా మెదిలే వాడు ఖలీద్. తన భార్యను, కొడుకును అమితంగా ఆదరించే కుటుంబం వారిది.
'ఏమయ్యింది అంకుల్?' మనసులో ఏదో అపశృతి దొర్లుతుండగా గాభరాగా అడిగాడు ఖలీద్.
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|